خانه  > slide, زندانیان  >  نامه آرش صادقی و اعلام پایان اعتصاب غذا؛ دیگر اعتصاب و اعتراض از مرزهای فردی و گروهی گذر کرده

نامه آرش صادقی و اعلام پایان اعتصاب غذا؛ دیگر اعتصاب و اعتراض از مرزهای فردی و گروهی گذر کرده

خبرگزاری هرانا – آرش صادقی فعال حقوق بشر محبوس در زندان رجایی شهر کرج که خود از وضعیت نامساعد پزشکی در رنج است، در پی تبعید توام با ضرب و شتم همسرش گلرخ ایرایی به همراه آتنا دائمی، دیگر کنشگران مدنی، از روز ۷ بهمن ماه، دست به اعتصاب غذای اعتراضی زد. این زندانی بیمار پس از حدود دو هفته اعتصاب غذا به خواست هم بندیان اش به این اعتصاب پایان داد و با نگارش نامه ای که در پی می آید به شرح دلایل خود پرداخت.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، آرش صادقی، زندانی بیمار زندان رجایی شهر کرج که از عوارض ناشی از حدود ۷۰ روز اعتصاب غذای پیشین رنج می برد پس از مضروب شدن همسرش گلرخ ایرایی و آتنا دائمی، دیگر فعال حقوق بشر دربند دست به اعتصاب غذای اعتراضی زده بود.

او که این اعتصاب را از روز شنبه مورخ ۷ بهمن ماه آغاز کرده بود به شدت در وضعیت نگران کننده ای از لحاظ پزشکی قرار گرفت زیرا همانطور که اشاره شد به تازگی به ۷۰ روز اعتصاب پیشین خود پایان داده بود و عوارض ناشی از این اعتصاب سلامت او را سلب کرده است.

آرش صادقی روز ۱۸ بهمن ماه با نوشتن نامه ای که جهت نشر در اختیار هرانا قرار گرفته پایان اعتصاب خود را اعلام کرد.

این فعال حقوق بشر در نامه خود آورده است “خبر انتقال گلرخ و آتنا به زندان قرچک را که شنیدم دوباره تصویر مظالم این سالها در ذهنم زنده شد. خاصه آنکه این دو زن زندانی را آماج توهین و ضرب و شتم قرار داده بودند. ماجرا باز تکرار همان سناریوی پرونده سازی بود که این بار در زندان نوشته و به اجرا درآمد.”

آرش صادقی ادامه می دهد “وقتی قانون قرار داده شده خودشان مستمسک اجبار، فشار و سرکوب قرار می گیرد، برای حفظ شان و حقوق انسانی انتخابی جز مقاومت و اعتراض باقی نمی ماند. این بود که با وجود ضعف مفرط جسمی دست به اعتصاب غذا زدم.”

این زندانی عقیدتی با برشمردن دلایل اعتصاب غذا شرح وضعیت خود را اینگونه در ادامه نامه توضیح می دهد “وانگهی ممانعت از درمان فوری و رسیدگی پزشکی شرایط جسمی ام را تا آن اندازه تحلیل برده بود که در همان چند روز اول اعتصاب با افت فشار، خونریزی روده، مشکل تنفسی، تپش قلب و تهوع های پیاپی مواجه شدم.”

در نهایت آقای صادقی اعلام می کند “دوستان هم بندم از همان آغاز مصرانه از من خواستند که از این تصمیم صرفنظر کنم و در طی این چند روز بی وقفه حضور آنها را با تمام دلواپسی هایشان در کنار خود احساس کرده ام که نهایتا در احترام به درخواست آنان تصمیم گرفتم به اعتصاب غذای خود پایان دهم.”

کنشگر مدنی محبوس در رجایی شهر کرج در نامه خود می گوید “به واقع آنچه امروز با آن مواجه هستیم، ستمی است فراگیر و سیستماتیک که زخم شلاقش را بر پیکر این مردم نشانده. آنجا که خبری از عدالت نباشد، دفاع از حق جرم است و سرزمینی که آزادی در آن در زنجیر است اعدام و تبعید و زندان امری بدیهی شمرده می شود.و سرنوشت من و گلرخ و آتنا هم جدا از این واقعیت نیست.

گلرخ و آتنا حق دارند که از شان و جایگاه انسانی خود دفاع کنند همانگونه که امروز زنانی به تنگ آمده از ستم و نابرابری حقوق به تاراج رفته شان را در خیابانها فریاد می کشند.

من از اعتصاب غذا دست کشیدم چرا که درد خود را بارها کوچکتر از مصیبت مادری که جنازه فرزندش را در مقابلش می گذارند و می گویند معتاد بوده یافته ام.”

آرش صادقی در پایان نامه ۱۸ بهمن ماه خود تاکید می کند “جایی که مردم جان خود را برای تحقق آزادی جمعی و همگانی در خیابانها به مخاطره می افکنند، دیگر اعتصاب و اعتراض از مرزهای فردی و گروهی گذر کرده و پاسخ به آزادی مسیری بالا بلندتر را جستجو می کند.”

لازم به تکرار است، آرش صادقی در حالی اعتصاب غذای خود را آغاز کرده بود که بعد از یک دوره اعتصاب غذای حدود ۷۰ روزه، خود به شدت بیمار بوده و نیازمند رسیدگی پزشکی و رژیم غذایی مناسب است.

این فعال حقوق بشر که پیشتر توسط دادگاه انقلاب به جمعا ۱۹ سال حبس محکوم شده است، اواسط سال جاری در اعتراض به بازداشت دوباره همسرش دست به اعتصاب غذایی زده که بیش از ۷۰ روز به طول انجامید. آقای صادقی از بیماری های زیادی از جمله آسم، کولیت روده، ناراحتی شدید معده و کلیه و… رنج می برد که همگی از عوارض اعتصاب غذای طولانی است که در سایه عدم رسیدگی بدتر شده است.

آقای صادقی برای اولین بار در ۱۸ تیر ماه ۱۳۸۸ در مقابل دانشگاه علامه طباطبایی تهران به همراه تعدادی از دانشجویان معترض به نتایج انتخابات ۱۳۸۸ توسط مأموران وزارت اطلاعات بازداشت شد و پس از ۹۰ روز به قید کفالت آزاد شد.

این فعال حقوق بشر اردیبهشت ماه ۱۳۹۳ توسط اطلاعات سپاه بازداشت و پس از ۶ ماه حبس اسفند ماه با وثیقه ۶۰۰ میلیون تومانی آزاد شد. زمانی که موقتاً از زندان آزاد بود، مأموران برای بازداشت وی به خانه‌اش یورش بردند که همین امر موجب سکته و درنهایت فوت مادر آرش صادقی شد.

آقای صادقی آخرین بار خردادماه ۱۳۹۵ در دادسرای شهید مقدس زندان اوین جهت اجرای حکم بازداشت شد.

وی در آبان ماه ۱۳۹۵ به مدت ۷۰ روز دست به اعتصاب غذا زد و مهرماه ۹۶ نیز از زندان اوین به زندان رجایی شهر کرج تبعید شد.

روز گذشته مورخ ۱۹ بهمن ماه سازمان عفو بین‌الملل طی بیانیه‌ای از مقامات ایران آزادی آتنا دائمی،‌ گلرخ ابراهیمی و آرش صادقی از زندان را خواستار شد.

مطالب مرتـبط

بدون نظر

نظر بگذارید