خبرگزاری هرانا – «برنامه نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر» نگرانی شدید خود را از تداوم آزار قضایی فعالان سندیکایی زندانی به قصد افزایش حبس خودسرانه آن‌ها و نیز سرکوب فعالان سندیکایی و کارگری دیگر ابراز کرد.

شنبه ۴ بهمن ۱۳۹۳ – ۲۴ ژانویه ۲۰۱۵

به گزارش جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران (عضو فدراسیون بین المللی جامعه‌های حقوق بشر): «برنامه نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر» نگرانی شدید خود را از تداوم آزار قضایی فعالان سندیکایی زندانی به قصد افزایش حبس خودسرانه آن‌ها و نیز از سرکوب فعالان سندیکایی و کارگری دیگر ابراز کرد و خواستار آزادی آن‌ها و تمام مدافعان حقوق بشر در ایران شد.

در فراخوان برنامه نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر آمده است: برنامه نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر، که برنامه مشترک «فدراسیون بین المللی جامعه‌های حقوق بشر» (FIDH) و «سازمان جهانی مبارزه با شکنجه» (OMCT) است، اطلاعات تازه‌ای دریافت کرده و از شما درخواست می‌کند فوری در باره مساله زیر در ایران اقدام کنید.

اطلاعات تازه:
برنامه نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر از طریق جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران (LDDHI) (عضو فدراسیون بین المللی جامعه‌های حقوق بشر) از تداوم آزار قضایی فعالان سندیکایی زندانی به قصد افزایش حبس خودسرانه آن‌ها و نیز از سرکوب فعالان سندیکایی و کارگری دیگر که به شیوه صلح جویانه از حق تشکیل اتحادیه‌های کارگری استفاده می‌کنند، مطلع شده است.
در تاریخ ۸ دی ۱۳۹۳ (۲۹ دسامبر ۲۰۱۴)، آقای بهنام (اسد) ابراهیم‌زاده، عضو کمیته پیگیری ایجاد تشکل‌های کارگری و فعال حقوق کودک، از محکومیت تازه زندان و جریمه اطلاع یافت. او در تاریخ ۱۲ آذر ۱۳۹۳ در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی تهران محاکمه و به ۹ سال و چهار ماه و نیم زندان و محکوم شده است که ۷ سال و شش ماه آن به اتهام اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی و ارتباط با گروه مخالفی در خارج از کشور، یک سال و شش ماه از آن و ۴۵۰۰۰۰۰ ریال جریمه به اتهام تبلیغ علیه نظام از طریق برقراری ارتباط با گزارشگر ویژه سازمان ملل احمد شهید و چهار ماه و نیم دیگر به اتهام «نگهداری ورق پاسور در زندان» است.
آقای ابراهیم‌زاده در اعتراض به انتقال غیرقانونی از زندان اوین به زندان دورافتاده رجایی شهر، حبس جدا از زندانیان سیاسی و در میان مجرمان عادی در زندان رجایی شهر و علیه اتهام‌ها و محاکمه جدید به مدت ۳۱ روز (۱۲ آذر تا ۱۳ دی ۱۳۹۳) دست به اعتصاب غذا زد.
آقای ابراهیم‌زاده به خاطر فعالیت‌های خود به عنوان عضو کمیته پیگیری ایجاد تشکل‌های کارگری و فعال حقوق کودک از خرداد ۱۳۸۹ حکم پنج سال زندان خود را می‌گذراند. دولتمردان بار‌ها او و خانواده‌اش را مورد آزار قرار داده‌اند. او در حال حاضر به مراقبت پزشکی نیاز دارد. [۱]
به علاوه، آقای مهدی فراحی شاندیز، یک فعال سندیکایی دیگر و عضو کمیته پیگیری ایجاد تشکل‌های کارگری و کانون صنفی معلمان ایران، در تاریخ ۱۳ دی ۱۳۹۳ (۳ ژانویه ۲۰۱۵) در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی تهران به اتهام «اهانت به رهبری» مورد محاکمه قرار گرفت. بنا به گزارش‌ها، او پرونده دیگری با همین اتهام در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب دارد. محکومیت سه سال زندان آقای فراحی شاندیز در اوایل آبان ۱۳۹۳ به پایان رسید، اما دولتمردان از آزادی او سر باز زدند و در پی آن او را در تاریخ ۱۰ دی ۱۳۹۳ به سلول انفرادی فرستادند.
علاوه بر این، یک فعال دیگر کارگری و فعال حقوق کودک، آقای سعید شیرزاد، که در تاریخ ۱۲ خرداد ۱۳۹۳ (۲ ژوئن ۲۰۱۴) در شهر تبریز در شمال غربی ایران بازداشت شد و مدت دو ماه در حبس انفرادی به سر برد، به بند عمومی زندان اوین منتقل شده اما هنوز محاکمه نشده است. او به گردهمایی و تبانی علیه امنیت و تبلیغ علیه نظام متهم شده ولی وکیل وی هنوز اجازه مطالعه پرونده را نیافته است.
آقایان خالد حسینی، یدالله صمدی، مهرداد امین وزیری، فرزاد مرادی نیا، ریبوار عبداللهی و فردین میرکی، همگی از اعضای کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل‌های کارگری، در ماه‌های آبان و آذر و دی ۱۳۹۳ در شهر سنندج (غرب ایران) دستگیر و با وثیقه در انتظار محاکمه آزاد شدند.
در این بین، دو عضو کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل‌های کارگری، آقایان محمد مولانایی و غالب حسینی، و یک عضو کانون صنفی معلمان ایران، محمد داوری، پس از گذراندن محکومیت زندان خود آزاد شده‌اند. [۲]

اطلاعات پیشینه
برنامه نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر یادآوری می‌کند که دست کم ۹ فعال دیگر سندیکایی در حال حاضر در ایران در زندان به سر می‌برند و شماری دیگر نیز با حکم‌های درازمدت زندان روبرو هستند. فعالان سندیکایی زندانی در حال حاضر از این قرار هستند:
– آقای رضا شهابی زکریا، صندوقدار سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، حکم شش سال زندان خود را می‌گذراند؛
– آقایان شاهرخ زمانی (حکم ۱۱ سال و شش ماه زندان)، محمد جرّاحی (حکم ۵ سال زندان)، هر دو عضو «کمیته پی گیری ایجاد تشکل‌های کارگری» و از اعضای موسس سندیکای کارگران نقاش و تزیینات هستند؛
– آقایان یوسف آب خرابات (حکم ۲ سال زندان)؛ واحد سیده (حکم ۲ سال زندان) و افشین ندیمی (حکم یک سال زندان) هر سه عضو «کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل‌های کارگری» هستند:
– آقایان محمود باقری (حکم ۴ سال و شش ماه زندان)، عبدالرضا قنبری، (حکم ۱۵ سال زندان)؛ و رسول بداقی (بداغی) (حکم ۶ سال زندان)؛ هر سه تن عضو «کانون صنفی معلمان ایران» هستند. گفته می‌شود آقای رسول بداقی (بداغی) با اتهام‌های تازه‌ای به منظور افزایش حبس خودسرانه او روبرو است.
آقای خالد حسینی، و سه عضو ارشد کانون صنفی معلمان ایران، آقایان علی اکبر باغانی، محمود بهشتی لنگرودی و علیرضا هاشمی، به حکم‌های زندان محکوم شده‌اند و در انتظار نتیجه تجدید نظر به سر می‌برند.
احکام زندان علیه چندین عضو کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل‌های کارگری آقایان حسن رسول‌نژاد، جمال می‌ناشیری، هادی تنومند، قاسم مصطفی‌پور، ابراهیم مصطفی‌پور و محمد کریمی تایید شده است و آن‌ها در خطر دستگیری به سر می‌برند.
«برنامه نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر» نگرانی شدید خود را از تداوم حبس خودسرانه، محاکمه ناعادلانه و افزایش حکم زندان آقای بهنام ابراهیم‌زاده، و آزار قضایی و حبس خودسرانه آقای مهدی فراحی شاندیز و تمام فعالان سندیکایی نامبرده در بالا ابراز می‌کند. این فعالان سندیکایی فقط به خاطر استفاده از آزادی بیان، آزادی گردهمایی و تشکل که در میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی ـ که ایران عضو متعاهد آنهاست ـ و در کنوانسیون‌های مربوطه سازمان بین المللی کار تامین شده است، مجازات می‌شوند.
«برنامه نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر» با تاکید از دولتمردان ایران می‌خواهد تمام فعالان سندیکایی نامبرده در بالا را فوری و بدون قید و شرط آزاد کنند و با لغو اتهام‌ها و خاتمه دادن به رویه احضار، بازجویی و پیگرد قضایی فعالان سندیکایی به آزار تمامی آن‌ها پایان دهند.

اقدام‌های درخواستی:
برنامه نظارت از همگان می‌خواهد با نوشتن نامه به دولتمردان ایران از آن‌ها بخواهند:
•در هر شرایطی، سلامت روحی و جسمانی همه فعالان سندیکایی نامبرده در بالا و تمام دیگر مدافعان حقوق بشر در ایران را تضمین کنند؛
•فوری و بدون قید و شرط تمام فعالان سندیکایی نامبرده در بالا و تمام مدافعان حقوق بشر زندانی دیگر در ایران را که به قصد تنبیه آن‌ها به خاطر فعالیت‌های حقوق بشری در حبس به سر می‌برند، آزاد کنند؛
•به هرگونه اقدام تهدیدآمیز و آزاردهنده، ازجمله در سطح قضایی، علیه همه فعالان سندیکایی نامبرده در بالا و تمام مدافعان حقوق بشر دیگر در ایران پایان دهند، همه آن‌ها را آزاد کنند و امکان انجام فعالیت‌های بدون مانع آن‌ها را در هر شرایطی تضمین کنند؛
•در هر شرایطی اعلامیه سازمان ملل در باره مدافعان حقوق بشر را، که در تاریخ ۱۸ آذر ۱۳۷۷ (۹ دسامبر ۱۹۹۸) در مجمع عمومی سازمان ملل تصویب شده، رعایت کنند، به ویژه:
-ماده ۱ که می‌گوید: «همه افراد حق دارند به صورت فردی یا گروهی در سطوح ملی و بین المللی برای حمایت از حقوق بشر و آزادی‌های اساسی و تحقق این حقوق و آزادی‌ها فعالیت کنند،»
-و ماده ۲ـ۱۲ که می‌گوید: «دولت باید کلیه تدبیرهای لازم را به کار گیرد تا حمایت مراجع ذیصلاح از همه افراد به صورت فردی و گروهی در برابر خشونت، تهدید، اقدامات تلافی جویانه، تبعیض منفی عملی و یا قانونی، فشار یا هرگونه اقدام خودسرانه دیگر در پی استفاده مشروع و قانونی این افراد از حقوق مذکور در اعلامیه حاضر، تضمین گردد؛»
•در هر شرایطی تضمین کنند که حقوق بشر و آزادی‌های اساسی مطابق با موازین بین المللی حقوق بشر و عهدنامه‌های بین المللی که ایران نیز متعاهد آنهاست رعایت خواهند شد.