خبرگزاری هرانا ـ جمعی از چهره های شناخته شده دانشگاهی، مطبوعاتی و اجتماعی با امضای نامه ی سرگشاده ای ضمن ابراز نگرانی نسبت به وضعیت جعفر عظیم زاده، خواهان پایان دادن به برخورد با کارگران و فعالان صنفی در ایران شدند.

در ادامه متن نامه ای که نسخه ای از آن در اختیار هرانا قرار گزفته است را بخوانید:

اطلاعات موجود در اسناد ضمیمه که بدستمان رسیده، ما را بر آن میدارد که به حکم شلاق علیه کارگران معدن طلای آق دره در ایران اعتراض کنیم، و همچنین نگرانی شدید خود را نسبت به سلامت و تندرستی آقای جعفرعظیم زاده، فعال کارگری ضد سرمایه داری و رئیس هیئت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران، که از تاریخ ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۵ در اعتصاب غذا بسر میبرد، اعلام داریم.

جعفرعظیم زاده از نوامبر ۲۰۱۵ برای گذراندن حکم شش سال حبس تعزیری به اتهام “اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی” که به دلیل فعالیتهای کارگری ایشان بوده است، در زندان اوین محبوس است؛ این اتهام، به نظر می رسد یکی از اتهامات اصلی ای است که دولت ایران بطور روتین علیه فعالین کارگری بکار می برد. جعفر در اعتراض به اتهام ساختگی “اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی” و دیگر اتهامات امنیتی علیه او و دیگر فعالین کارگری و در محکومیت سیاستهای ضد کارگری روزافزون دولت ایران در یک اعتصاب غذای نامحدود به سر می برد.

همانطور که در بالا ذکر شد، ما شدیدا از احکام وحشیانه شلاق علیه ۱۷ کارگر معدن طلای آق دره که در ایران به طور علنی در ماه می ۲۰۱۶ انجام شد، خشمگین هستیم. این کارگران برای امنیت شغلی و علیه بیکارسازی ها دست به اعتراض زده بودند. هچنین مطلع شده ایم که ۹ نفر از کارگران معدن سنگ آهن بافق واقع در استان یزد نیز به ضربات شلاق و حبس‌های تعلیقی محکوم شده اند. کارگران معدن بافق (شرکت سنگ آهن مرکزی ایران-بافق) به دلیل اعتصابات و اعتراضاتی که از سال ۲۰۱۴ آغاز شد دادگاهی شده بودند. چنین احکام ضدانسانی ای علیه کارگران معترض نقض فاحش کلیه مقاوله نامه ها و دستاوردهای شناخته شده بین المللی در رابطه با حقوق کارگری و حقوق انسانی بطور علی العموم می باشد. شلاق یک عمل به شدت بی‌ رحمانه و نوعی شکنجه است و باید بلافاصله متوقف و ممنوع شود.

ما عمیقا نگران سلامتی و تندرستی جعفر عظیم زاده و دیگر کارگران زندانی در ایران هستیم، و خواهان آزادی فوری و بدون قید وشرط آنها می باشیم. حکومت ایران مسئول مستقیم جان جعفرعظیم زاده و دیگر زندانیان سیاسی می باشد. در عین حال، ما صمیمانه از جعفر عظیم زاده درخواست می کنیم که به اعتصاب غذایش پایان دهد؛ مبارزه برای حقوق کارگران زمانی قدرتمندتر است که فعالین جنبش کارگری زنده و سالم باشند.

گرگ آلبو، استاد علوم سیاسی دانشگاه یورک-کانادا، سردبیر سوسیالیست رجیستر

کوین اندرسون، استاد جامعه شناسی در دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا

سیروس بینا، استاد ممتاز پژوهش اقتصاد؛ دانشگاه مینه سوتا، ایالات متحده آمریکا و اقتصاددان در زمینه صلح و امنیت

نوام چامسکی، استاد زبان شناسی (بازنشسته)، موسسه فناوری ماساچوست

جان کلارک، سازمانده، ائتلاف علیه فقر در انتاریو – کانادا

استیو ایرلی، فعال کارگری، روزنامه نگار، وکیل و سازمانده، ایالات متحده آمریکا

بیل فلچر، نویسنده و اکتیویست، ایالات متحده

صفیا گاهیر، دبیر کمیته همبستگی بین المللی اتحادیه کارگران خدمات عمومی کانادا- انتاریو

سام گیندین، فعال کارگری، اقتصاد دان و مشاور سابق رئیس اتحادیه کارگران خودروسازی کانادا (یونیفور جدید)

براد هورنیک، دانشگاه سایمون فریزر، فعال “سیستم را باید تغییر داد نه آب و هوا را”

بوریس کاگارلیتسکی، جامعه شناس و نظریه پرداز مارکسیست، مدیر موسسه جهانی شدن و جنبش های اجتماعی

مایکل لبوویتز، استاد بازنشسته، بخش اقتصاد، دانشگاه سایمون فریزر، کانادا

دیوید مک نالی، فعال چپ و محقق؛ استاد رشته علوم سیاسی دانشگاه یورک، کانادا

دریک اوکیف، نویسنده و روزنامه نگار، سردبیر رسانه کمانه

پییر مورو، دبیر، پیوند کارگری استرالیا- آسیا

مایک پالسک، رئیس سراسری اتحادیه کارگران پست کانادا

لئو پانیچ، استاد برجسته پژوهش علوم سیاسی در دانشگاه یورک و سردبیر سوسیالیست رجیستر

میثاق پارسا، استاد جامعه شناسی، کالج دارتموث، ایالات متحده آمریکا

هرمان روزنفلد، نویسنده، معلم و فعال کارگری؛ عضو پروژه سوسیالیستی

اینگو اشمیت، هماهنگ کننده علمی برنامه مطالعات کار در دانشگاه آتاباسکا، کانادا

پیتر تاتچل، مدیر بنیاد پیتر تاتچل

مایکل یتس، از سردبیران مانتلی ریویو