خبرگزاری هرانا – روزنامه شرق در گزارشی با چند معلم که به دلیل فعالیت‌های صنفی خود با محکومیت‌های قضایی مواجه شده‌اند، گفتگو کرده و می‌نویسد که پرونده‌های بسیاری از این معلمان هنوز در محاکم کشور جریان دارد. فعالان صنفی تأکید دارند که اعتراضات و اقدامات آنها مسالمت‌آمیز و قانونی بوده، اما همچنان با احضار، بازداشت و محرومیت‌های شغلی روبه‌رو هستند. در این گزارش مشکلات روزمره معلمان زندانی و بازنشسته، محدودیت‌های ناشی از پابند الکترونیکی، و محرومیت از استخدام در مراکز آموزشی خصوصی نیز بازتاب یافته است. شرق همچنین به احکام سنگین قضایی صادر شده برای برخی فعالان صنفی و اثرات آنها بر زندگی شخصی و حرفه‌ای معلمان اشاره کرده است.

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از شرق، فعالان صنفی معلمان کشور همچنان با برخوردهای قضایی مواجه هستند.

روزنامه شرق در گزارشی با چند تن از معلمان کشور که به دلیل فعالیت‌های صنفی خود، با محکومیت‌های قضایی روبرو شده‌اند، گفتگو کرده است.

در این گزارش آمده است، در حالی که فعالین صنفی معلمان اعلام کرده‌اند که اقدامات آنها در چارچوب فعالیت‌های صنفی و قانونی بوده است، اما با اتهامات دیگری روبرو شده‌اند. پرونده‌های قضایی بسیاری از این معلمان همچنان در محاکم کشور در جریان است.

سخنگوی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران در این خصوص اعلام کرد که آمار دقیقی از تعداد معلمانی که پس از اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ از کار اخراج شدند، در دست نیست. به گفته محمد حبیبی، دولت چهاردهم نیز موفق یه ایجاد تغییر در سیاست‌های برخورد با معلمان نشده و تاکنون هیچ تعاملی با تشکل‌های صنفی مستقل جهت شنیدن نقدها و مطالبات این تشکل‌ها صورت نگرفته است. آقای حبیبی همچنین افزود: “در تجمعی که امسال به مناسبت روز معلم برگزار شد، تعدادی از همکاران در تهران بازداشت و بعد از مدتی با قرار وثیقه آزاد شدند. این افراد در حال حاضر منتظر برگزاری دادگاه هستند. در شهرستان‌ها هم شاهد احضار فعالان صنفی بودیم و حتی خبرهایی مبنی بر بازداشت‌های کوتاه چندساعته هم به دست ما رسید.”

افشین رزمجویی، معلم بازنشسته اهل شیراز نیز با اشاره به اینکه دوران محکومیت دو سال حبس خود را تحت نظارت پایند الکترونیکی سپری می‌کند، گفت: “ما معلمان استان فارس در تاریخ ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۱ اعتراضات مسالمت‌آمیزی برگزار کردیم. اعتراض ما در آن تجمع صرفا ابعاد آموزشی و صنفی داشت و در چارچوب قوانین بود. یعنی اعتراض به مواردی مانند رعایت‌نشدن اصل ۳۰ قانون اساسی که آموزش رایگان و بهینه و آموزش اجباری در این اصل مستتر است. با این حال تعدادی از معلمان حاضر در تجمع آن روز از‌ جمله من، بازداشت شدیم. این در حالی است که تجمعات مسالمت‌آمیز طبق اصل ۲۷ قانون اساسی غیرقانونی نیست”.

این معلم بازنشسته در ادامه به مشکلات روزانه‌ا‌ی که با وجود پابند الکترونیکی متحمل می‌شود اشاره کرد و افزود: “مسافتی که اجازه دارم با پابند طی ‌کنم نباید بیش از هزار متر از محل سکونتم فاصله داشته باشد. امسال توانستم در مدرسه غیرانتفاعی کلاس بردارم. ساعت پنج صبح پابندم را در شارژ می‌گذاشتم و شش‌ونیم صبح هم به مدرسه می‌رفتم. شارژ این دستگاه تا ساعت ۱۲ ظهر تمام می‌شد و به همین دلیل مرتب از زندان با من تماس می‌گرفتند و شرایط بدی سر کلاس ایجاد می‌کرد. از سوی دیگر نمی‌توانم مقابل دانش‌آموزان پابند را به شارژ بزنم و به آنها ماجرا را توضیح بدهم.”

همچنین، محمود ملاکی، عضو هیات مدیره کانون صنفی معلمان استان بوشهر در گفتگو با شرق اظهار داشت: “به واسطه فعالیت‌های صنفی و دفاع از حق آموزش رایگان و باکیفیت برای همه دانش‌آموزان کشور بارها بازداشت شدم. در آذرماه ۱۴۰۱ هم‌زمان با اعتراضات در حالی که در محل کارم بودم و در این اعتراضات حضور نداشتم، بازداشت شدم. همراه با بازداشت یک قرار نظارت قضائی هم از طرف دادسرای عمومی و انقلاب بوشهر برایم صادر شد که بر‌اساس آن و با تأیید هیئت نظارت بر تخلفات اداری استان با انفصال از خدمت به مدت شش ماه مواجه شدم. بعد از مختومه‌شدن این پرونده و صدور قرار منع تعقیب، در سال ۱۴۰۲ خواستار بازگشت به آموزش و پرورش شدم که نه‌تنها با آن موافقت نشد، بلکه آموزش و پرورش استان حکم اخراج من را در سال ۱۴۰۲ صادر کرد. این حکم به تأیید وزارت آموزش و پرورش هم رسید”.

این معلم اخراجی به دلیل سوابق قضایی خود، اکنون برای استخدام در مراکز آموزشی خصوصی نیز با مشکل مواجه شده است. آقای ملاکی در این رابطه گفت: “هر‌جا می‌روم، وقتی از سوابقم باخبر می‌شوند، استخدامم نمی‌کنند و می‌گویند دنبال دردسر نیستیم. حالا چاره‌ای ندارم جز اینکه در باغ پدری، کشاورزی کنم و روزگار را چنین بگذرانم. اما ما به‌ درستی و قانونی‌بودن اقدامات‌مان که ایجاد و بسط عدالت آموزشی است، ایمان داریم.”

در ادامه روزنامه شرق به نقل از یکی از نزدیکان ابوالفضل خوران، فعال صنفی معلمان محبوس در زندان اراک عنوان کرد: “وی پس از ۱۸ سال فعالیت به‌عنوان معاون مدرسه، در زندان اراک‌ روزگار می‌گذراند. مزار پدر ابوالفضل در نزدیکی مزار یکی از جان‌باختگان اعتراضات ۱۴۰۱ قرار داشت. ابوالفضل برای خواندن فاتحه برای این جوان بر سر مزارش رفت. همان زمان عده‌ای دیگر هم برای ادای احترام بر سر مزار این جوان حاضر بودند اما آنها شیوه دیگری در پیش گرفته بودند. به هر حال تصاویر موجود از آن لحظه هم نشان می‌دهد که ابوالفضل هیچ همراهی‌ای با آن گروه نداشت و فقط فاتحه‌ای خوانده بود. اما پس از انتشار فیلم‌ها، او را دستگیر کرده و برایش پرونده تشکیل دادند. در حال حاضر از آن ۹ نفر که همگی اتهام توهین به مقدسات را داشته‌اند، فقط ابوالفضل به همین اتهام زندانی است و سایرین آزاد شده‌اند. ابوالفضل در حال حاضر به مشکلی در ناحیه گوش مبتلا شده که به جراحی نیاز دارد. حتی پزشک بیمارستان هم اعلام کرد که باید او را به خارج از زندان ببرند تا مرحله درمان را طی کند، اما باز هم به او مرخصی ندادند.”

کوکب بداغی‌پگاه، فعال صنفی معلمان استان خوزستان نیز در گفتگو با شرق اعلام کرد که هم اکنون منتظر نتیجه دادگاه تجدید نظر پرونده قضایی خود است. خانم بداغی در این خصوص گفت: “به دلیل فعالیتهای صنفی در سال های ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ با تشکیل پرونده قضایی مواجه شدم. در تاریخ ۱۷ دی ۱۴۰۳ حکم شش سال زندان برایم صادر شد. همچنین زمانی که به دادگاه رفت‌وآمد می‌کردم، اداره کل هیئت تخلفات اداری خوزستان با این عنوان که شما مردم را تشویق به حضور در اعتراضات می‌کردید، برایم حکم سه ماه انفصال از خدمت صادر کرد. بعد از اعتراض حکم این مدت به یک ماه کاهش یافت و من از مرداد ۱۴۰۱ به مدت یک ماه از خدمت منفصل شدم. بعد از این مدت هیچ فعالیتی نداشتم، اما بار دیگر چهار ماه انفصال از خدمت برایم صادر شد که این مدت را هم سپری کردم و به پایان رسید. حتی به مدت سه سال رتبه‌بندی‌ام را حذف کردند، سه ماه حقوقم از ۱۴ میلیون تومان به یک میلیون تومان رسید. بعد از ۲۰ سال خدمت به عنوان معلم، ‌با این حجم از مسئله مواجه شده‌ام.”