خبرگزاری هرانا – متهم به قتل خیابان گاندی با حکم قضات دادگاه کیفری استان تهران به اعدام، زندان و شلاق محکوم شد.

بنا به گزارش مهر، جلسه دادگاه صبح روز یکشنبه به ریاست قاضی عزیز محمدی رئیس شعبه ۷۱ دادگاه کیفری استان تهران برگزار شد. در ابتدای جلسه، قاضی اصغری روشن نماینده دادستان با تشریح کیفرخواست گفت: “دراین پرونده دارا بیست ساله متهم است بیست و چهارم اردیبهشت امسال درخیابان ولی‌عصر، کوچه هشتم گاندی دختر جوانی به نام تینا را به قتل رسانده است.”

بر اساس محتویات پرونده، تینا به علت کم عرض بودن خیابان قادر به پارک کردن خودروی خود نبوده و دارا از او می‌خواهد که اجازه دهد خودرو را برایش پارک کند.

پسر جوان به محض سوارشدن به خودرو به قصد سرقت چند بار با تینا برخورد کرده و از محل متواری می‌شود. دختر جوان نیز پس از انتقال به بیمارستان بر اثر شدت جراحات جان خود را از دست می‌دهد.

وی ادامه داد: با تحقیقات انجام شده متهم دوازدهم تیرماه در یک کمپ ترک اعتیاد در کرج دستگیر شد.

قاضی عزیز محمدی سپس با تفهیم اتهام به دارا، از او خواست به دفاع از خود بپردازد. پسر جوان پس از حضور در جایگاه گفت: “من اتهامات سرقت را قبول دارم اما مرتکب قتل عمد نشده‌ام.”

قاضی: انگیزه‌ات برای سرقت چه بود؟

متهم: “من به خاطر هیجان مرتکب سرقت می‌شدم. لحظه فرار از صحنه جرم را دوست داشتم و احساس می‌کردم در این لحظه قدرت بیشتری پیدا می‌کنم. البته ماجرای سرقت ۲۰۶ و مرگ تینا اتفاقی بود. روز حادثه به یک کافی شاپ مخروبه حوالی محل حادثه رفته و در آنجا شیشه مصرف کردم. سه، چهار شب بود که نخوابیده بودم. آن روز با دختر مورد علاقه‌ام پونه قرار ملاقات داشتم. پول موادم هم تمام شده بود. راهی خانه مادرم که در گاندی بود شدم که خودروی مقتول زود‌تر از من به داخل کوچه هشتم پیچید. مقتول یک بار سعی کرد خودروی خود را پارک کند اما نتوانست بعد هم از من خواست این کار را انجام دهم. وقتی پشت فرمان نشستم متوجه شدم تینا در فاصله دو متری ماشین است و تصمیم به سرقت خودروی ۲۰۶ گرفتم. نیم متری که عقب آمدم از سمت چپ با مقتول تصادف کردم و دیگر هم او را ندیدم. البته هنگام فرار حس کردم از روی چیزی رد شدم، تصور می‌کردم از روی دست‌انداز بوده است. در حالی که چند نفر در تعقیب من بودند از کوچه فرار کردم و خود را به پارک پردیسان رساندم. بعد هم با دوستانم تماس گرفته و خواستم نزد من بیایند.”

وی ادامه داد: “دوستانم پس از تهیه مواد مصرفی من به سراغم آمدند و به یک مهمانسرا در جاده کن رفتیم. تا صبح همانجا خوابیدم و بعد سراغ پونه رفتم. به سمت دماوند رفتیم که در میان راه با ایست بازرسی پلیس روبه‌رو شدیم؛ به همین خاطر مجبور شدیم به تهران برگردیم. چند روز بعد از این ماجرا، با خودروی ۲۰۶ تصادف و آن را در یوسف‌آباد‌‌ رها کردم.”

قاضی: چرا بعد از تصادف با مقتول، فرار کردی؟

متهم: به دلیل ترس از خماری و زندان، از محل گریختم.

قاضی: گواهینامه داری؟

متهم: بله دارم.

وکیل مدافع دارا نیز در دفاع از موکلش گفت: عمدی بودن حادثه از سوی موکلم منتفی و خارج از مجازات قصاص است. موکلم هیچ انگیزه‌ای برای کشتن تینا نداشته است. او یک بیمار روحی و روانی و خطرناک است که باید همه‌جوانب بیماری وی مورد بررسی قرار گیرد.

وی ادامه داد: دادسرا در صدور کیفرخواست برای موکلم عجله کرده و در این رابطه اورژانس نیز مقصر بوده است؛ زیرا تاخیر اورژانس و نرساندن تینا به نزدیک‌ترین بیمارستان، در مرگ او بی‌تاثیر نبوده است.

پس از آخرین دفاعیات متهم، قضات دادگاه برای صدور حکم مجازات متهمان وارد شور شدند.

هیات قضایی دارا را به اتهام قتل عمد به قصاص، به اتهام سرقت مقرون به آزار به سه سال زندان و ۷۴ ضربه شلاق و به اتهام رابطه نامشروع به ۱۰۰ ضربه شلاق محکوم کردند.

بررسی موارد حقوقی نقض شده در این گزارش:

•    ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر: هر فردی حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی دارد.
•    بند ۱ ماده ۶ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی: حق زندگی از حقوق ذاتی شخص انسان است. این حق باید بموجب قانون حمایت بشود. هیچ فردی را نمی‌توان خودسرانه از زندگی محروم کرد.
•    بند ۲ ماده ۱ دومین پروتکل اختیاری میثاق بین المللی حقوق سیاسی و مدنی به منظور الغای مجازات مرگ: کشور‌ها، تمام اقدامات لازم را در جهت منسوخ کردن مجازات مرگ در قلمرو قضائی خود، بعمل آورند.