خبرگزاری هرانا – وصال ممتازی و انیسا سمیعیان، زوج بهائی ساکن رشت توسط شعبه سوم دادگاه انقلاب این شهر، مجموعا به نه سال و شش ماه و چهار روز حبس محکوم شدند. همچنین آقای ممتازی به جزای نقدی و هرکدام از این شهروندان به ده سال و یک روز محرومیت از حقوق اجتماعی محکوم شدند. در صورت تایید این حکم در مرحله تجدیدنظر، مجازات اشد یعنی سه سال و شش ماه و یک روز حبس تعزیری در خصوص هرکدام از این شهروندان قابل اجرا است.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، وصال ممتازی و انیسا سمیعیان، زوج بهائی ساکن رشت به تحمل حبس و دیگر مجازات ها محکوم شدند.

بر اساس حکمی که توسط شعبه سوم دادگاه انقلاب رشت به ریاست مهدی راسخی، صادر و در تاریخ بیست و سوم خرداد به این شهروندان ابلاغ شده، خانم سمیعیان از بابت اتهام “فعالیت تبلیغی علیه نظام” به هفت ماه و شانزده روز حبس تعزیری، در خصوص اتهام “فعالیت آموزشی و تبلیغ انحرافی مغایر با شرع مقدس اسلام” به سه سال و شش ماه و یک روز حبس تعزیری محکوم شد. آقای ممتازی نیز از بابت اتهام “فعالیت تبلیغی علیه نظام” به هفت ماه و شانزده روز حبس تعزیری، در خصوص اتهام “توهین علیه رهبری” به یک سال و سه ماه حبس تعزیری و بابت اتهام “توهین به شرع مقدس اسلام” به سه سال و شش ماه و یک روز حبس تعزیری و پرداخت سی و هشت میلیون تومان جریمه نقدی محکوم شده است. همچنین هرکدام از این شهروندان به ده سال و یک روز محرومیت از حقوق اجتماعی محکوم شده است.

در صورت تایید این حکم در مرحله تجدیدنظر، مجازات اشد یعنی ۳ سال و ۶ ماه و ۱ روز حبس تعزیری در خصوص هرکدام از این شهروندان قابل اجرا است.

جلسه دادگاه این شهروندان در تاریخ پنجم فروردین امسال در شعبه سوم دادگاه انقلاب به صورت غیابی برگزار شد. در پی پذیرش درخواست واخواهی، در تاریخ هفدهم خرداد جلسه دوم رسیدگی به اتهامات این شهروندان برگزار شد.

در آبان سال گذشته، منزل وصال ممتازی و همسرش آنیسا سمیعیان، شهروندان بهائی ساکن در رشت، توسط نیروهای امنیتی مورد تفتیش قرار گرفت. آقای ممتازی روز سه شنبه ۱۵ آذرماه، توسط ماموران امنیتی بازداشت و پس از مدتی با تودیع وثیقه آزاد شد.

یک منبع مطلع در این خصوص به هرانا گفت: “در زمان بازداشت آقای ممتازی، خانم سمیعیان باردار بود که پس از برگزاری دو جلسه بازجویی با تودیع قرار وثیقه آزاد شد.”

این زوج بهائی، والدین دو کودک پسر پنج ساله و سه ماهه هستند.

شهروندان بهائی در ایران از آزادی‌های مرتبط به باورهای دینی محروم هستند، این محرومیت سیستماتیک در حالی است که طبق ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی هر شخصی حق دارد از آزادی دین و تغییر دین با اعتقاد و همچنین آزادی اظهار آن به طور فردی یا جمعی و به طور علنی یا در خفا برخوردار باشد.

بر اساس منابع غیررسمی در ایران بیش از سیصد هزار نفر بهائی وجود دارد اما قانون اساسی ایران فقط اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتی گری را به رسمیت شناخته و مذهب بهائیان را به رسمیت نمی‌شناسد. به همین دلیل طی سالیان گذشته همواره حقوق بهائیان در ایران به صورت سیستماتیک نقض شده است.