خبرگزاری هرانا – فتحی‌محمد نقشبندی، امام جمعه راسک به همراه ۱۰ تن دیگر در ۲۲ فروردین ماه ۹۱ به اتهام قتل مولوی جنگی زهی بازداشت شد.

وی در تمام طول بازداشت و مراحل دادگاه منکر هرگونه اطلاعی از قتل شده بود. فتحی‌محمد نقشبندی هم اکنون در بند قرنطینه زندان مرکزی زاهدان نگهداری می‌شود و گزارش‌های زیادی از آزار و اذیت و شکنجه او و همراهانش در مدت بازداشت منتشر شده است.

همسر مولوی نقشبندی از وضعیت زندانیان اهل سنت بلوچ به شدت ابراز نگرانی کرده و با نوشتن دادنامه‌ای برای مجامع حقوقی و سازمان ملل و احمد شهید گزارشگر ویژه سازمان ملل خواستار یاری آن‌ها برای آزادی همسر و فرزندش شده است.

در زیر متن کامل این نامه که یک نسخه از آن در اختیار خبرگزاری هرانا قرار گرفته را می‌خوانید:

به نام خدای بزرگ دادرس.

بنده سهیلا سرزاده همسر مولوی فتحی محمد نقشبندی این دادنامه را در حالی می‌نویسم که دو فرزند کوچکم حسین و حمیرا سراغ پدرشان را می‌گیرند و من جوابی ندارم جز اینکه دلداریشان بدهم. کشوری که ما در آن زندگی می‌کنیم از عدل وانصاف سخن می‌گویند. رئیس جمهوری که ما به آن رای دادیم از تدبیر و امید سخن می‌گوید اما هنوز نور امیدی برای زندانیان ما دیده نمی‌شود. وهنوز فضا امنیتی و برخورد‌ها تبعیض آمیز است. همسرم مولوی فتحی محمد نقشبندی و فرزندم حافظ عبدالغفار نقشبندی و دامادمان فقیر محمد رئیسی یک سال و نیم است در بازداشتگاه و بلاتکلیفی به سر می‌برند و تنها جرمی که دارند سخنرانی‌هایی منصفانه است. تنها بخاطر عقیده‌شان به آن‌ها تهمت می‌زنند و زندانشان کرده‌اند. بعد از مدت‌ها وقتی ملاقاتشان کردیم به ما گفتند: که خیلی شکنجه شده‌اند و آثار شکنجه را به ما نشان دادند و گفتند: مجبورشان کردند تا از نکرده‌ها بگویند. اما همیشه صبر و بردباری را پیشه ساخته‌اند.

من چون همسرم دانش زیادی ندارم اما همیشه از وی شنیده‌ام که در دفاع از زندانیان می‌گفته است: شکنجه کردن جرم است گناه است. و یک عمل غیر اخلاقی و غیر اسلامی است اما الان خود همسر، فرزند و دامادم را شکنجه می‌دهند ولی من کاری جز دعا و نوشتن این دادنامه از دستم بر نمی‌آید. همسرم یک روحانی معتدل و یک دانشمند است او امام جمعه و جماعت و رهبر مذهبی مردم این منطقه است سالهای سال است که به موعظه مردم منطقه می‌پردازد و آن‌ها را به اخلاق مداری، به دین داری، به اعتدال و به آرامش دعوت می‌کند حالا ماموران تازه از دوران رسیده ایی پیدا شده‌اند که می‌گویند: اینگونه نیست او قاتل است، محارب است. تهمت می‌زنند که مولوی جنگی زهی را کشته است. آخر چرا همه آزاد مردان باید تهمت زده شوند؟ باید زندانی شوند؟ حتی خانواده مولوی جنگی زهی هم نامه نوشته‌اند و گفته‌اند قاتلین مولوی جنگی زهی این علمای بزرگوار نیست و این‌ها بی‌گناه هستند. اما ماموران گوش نمی‌دهد و به حرفشان بیشتر اصرار می‌کند. تازه از وکیل همسرم شنیدم که می‌گوید: اتهامشان را محاربه نوشته‌اند. آخر به کدامین اسلحه؟ به کدامین اقدام اغتشاش گرانه محارب شده‌اند؟ فقط به خاطر اینکه حرف حق گفته‌اند و از دین و مذهبش دفاع کرده است باید مستحق هر تهمتی باشند؟!

وکیل می‌گوید: من به موکلینم دست رسی نداشته‌ام و با آن‌ها ملاقات نکرده‌ام. فقط نیم ساعت قبل از دادگاه آن‌ها را دیدم و نتوانسته‌ام در مورد جزئیات پرونده صحبت چندانی داشته باشم. در حالی که پرونده را ماموران اداره اطلاعات نوشته‌اند. در‌‌ همان جلسه دادگاه همه متهمین هم گفتند: شکنجه شدند و بی‌گناه هستند.

من از فشار مالی و وضعیت اقتصادی خانواده حرفی نمی‌زنم من می‌خواهم از پریشانی و دلهره و نگرانیمان صحبت کنم از بیماری‌های همسرم و فرزندم در زندان. از حرف‌های دادستان زاهدان که رفته است در زندان و زندانیان ما را تهدید کرده است که شما را اعدام می‌کنیم نگران هستم.

من از کلیه آزاد اندیشان از کلیه معتمدین و علما از کلیه نهاد‌های حقوقی از احمد شهید گزارشگر ویژه سازمان ملل، از‌ بان کی مون دبیر کل سازمان ملل می‌خواهم به داد ما مظلومین بلوچستان برسید. نگذارید به اتهام‌های واهی چون محاربه و اقدام علیه امنیت ملی زندانیان ما را تهدید به اعدام کنند. نگذارید اینقدر ما را تحت فشار قرار دهند.

سهیلا سرزاده ۶-مهرماه-۱۳۹۲