خبرگزاری هرانا – چندی پیش مستندی از شبکه ۱ صدا و سیما در خصوص اشتغال زایی برای زندانیان پخش شد و در آن گفته شد که “زندانیان مشغول به کار هستند تا چرخ زندگیشان را با آن بچرخانند”. حال جمعی از زندانیان زندان مرکزی زاهدان این ادعاها را رد کرده و در اعتراض به آن نامهای سرگشاده نوشتهاند. آنها می گویند مسئولان زندان و مسئولین منطقه از زندانیانی که شرایط “کار” دارند برای انجام امور شخصی خود از جمله نظافت منازل و خرید استفاده می کنند و نهایتا هم پولی به زندانیان داده نمی شود.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، چندی پیش مستندی از شبکه ۱ صدا و سیما در خصوص اشتغال زایی برای زندانیان پخش شد.
آن مستند به گونهای ساخته شده که نشان میدهند که زندانیان در کارگاههای نجاری، قالیبافی، خیاطی و زمینهای کشاورزی، دامداری مشغول کار هستند، تا به گفته آنان “با درآمد حاصل از آن چرخ زندگیشان را بچرخانند”.
جمعی از زندانیان زندان مرکزی زاهدان این ادعاها را رد کرده و در اعتراض به آن نامهای سرگشاده نوشتهاند. در بخشی از این نامه آمده است: “مستندی از شبکه یک سیما پخش شد که گرداننده آن خود آقای جهانگیری رئیس کل زندانهای کشور بودند، با انتشار این مستند تلاش کردند که ثابت کنند ما مسئولان زمینه اشتغال را برای زندانیان فراهم کردهایم و زندانیان در همه زمینهها مشغول کار هستند. آنها در این مستند که از قبل برنامه ریزی شده بود، افرادی را از بین خود زندانیان، کارمندان و مسئولان زندان انتخاب کردند تا با صحبتهای از قبل آماده شده بتوانند ادعای خودشان را جلوی دوربین و به مردم ثابت کنند”.
در ادامه، متن کامل این نامه را به نقل از هرانا بخوانید:
با سلام و احترام فراوان خدمت هممیهنان عزیز، چندی پیش مستندی از شبکه یک سیما پخش شد که گرداننده آن خود آقای جهانگیری رئیس کل زندانهای کشور بودند، با انتشار این مستند تلاش کردند که ثابت کنند ما مسئولان زمینه اشتغال را برای زندانیان فراهم کردهایم و زندانیان در همه زمینهها مشغول کار هستند. آنها در این مستند که از قبل برنامه ریزی شده بود، افرادی را از بین خود زندانیان، کارمندان و مسئولان زندان انتخاب کردند تا با صحبتهای از قبل آماده شده بتوانند ادعای خودشان را جلوی دوربین و به مردم ثابت کنند.
علیرغم تلاش های صورت گرفته از نظر ما بصورت خلاصه، این مستند ادعایی که ما پیشتر کرده بودیم، مبنی بر اینکه “زندانیان رأی باز در زندانهای کشور، علیالخصوص استان سیستان و بلوچستان و مناطق محروم ابزار و منبع درآمدی برای دولت مردان ایران هستند” را ثابت کرد.
این واقعیت است که شما زمینه اشتغال را فراهم کردهاید و زندانیان را مشغول به کار هستند، حال سؤال اینجاست که زندانیان چه سهمی به غیر از کار کردن دارند و چه اندازه حقوق به آنها تعلق میگیرد.
به فرض محال اگر حقوقی که شما میدهید که ماهانه بیشتر از ۲۰۰ هزار تومان نیست با این مبلغ خرج خود را و یا خانوادهشان را بدهند. این در حالی است که این حقوق اندک هم نیز به همه زندانیان مشغول به کار تعلق نمیگیرد و بلکه به عدهای خاص تعلق دارد.
خیلی از زندانیان به شرط اینکه باید برای زندان و مسئولین زندان کار کنند رأی باز میشوند. و یا در زندان مشغول به کار هستند، به شرط اینکه زودتر رأی باز و یا با عفو مشروط و غیره آنها موافقت بشود و هیچ حقوقی ندارند.
در استان سیستان و بلوچستان بیش از ۱۰۰۰ نفر رأی باز هستند به کدام یک از آنها حقوق میدهید و اگر هم حقوقی بدهید خیلی اندک، آن هم به افراد خاص که خویشاوندهای شما و یا از گذشته با شما ارتباطی داشتند.
آقای جهانگیری شما با این مستند ثابت کردید که یا از زندانهای مناطق محروم اصلاً خبر ندارید که در آنجا چه میگذرد و یا خبر دارید و خودتان را در راس این جنایت و ظلم به مردم محروم این مناطق قرار دادید.
در داخل زندان مرکزی زاهدان حدود ۹۰ درصد زندانیان بیکار هستند و افراد خاصی با شرایط خاص در فنی و حرفهای شاغل هستند و بنا بر جرمی که دارند برای اشتغال انتخاب میشوند، اما در داخل بندها هیچ زمینه اشتغالی وجود ندارد و افرادی که به فنی و حرفهای و یا اشتغال میروند هم حقوقی دریافت نمیکنند مگر کسانی که مشغول به خیاطی هستند که آنها نیز ماهانه بیشتر از ۲۰۰ هزار تومان نمیگیرند.
در داخل زندان ۷۰ درصد زندانیان سابقهدار هستند و زندان جای امن و خانه دوم آنهاست و بعد از اینکه آزاد میشوند بعد از چند روز دوباره به زندان باز میگردند. این واقعیت را بیایید از نزدیک از بندهای ۵ ،۸، ۷ و ۱ مشاهده کنید، چرا برای این افراد زمینه اشتغال فراهم نمیشود تا از وقوع جرم جلوگیری شود، چرا با یک مستند میخواهید مردم را فریب دهید؟ تا به کی به این جنایت خود ادامه میدهید.
این مستند ادعای ما را کاملاً ثابت کرد که زندانهای ایران دارای کارگاههای نجاری، زمین کشاورزی و قرارداد با شهرداری و دیگر ارگانهای دولتی گلخانه، دام زنده، قرار داد با کشتارگاهها و مکانیکی، همه و همه میباشد که زندانیان این کارها را انجام میدهند ولی هیچ منافعی برای زندانیان ندارد.
آنها تا ساعت ۲ برای دولت کار میکنند و بعد از آن میروند دنبال کار آزاد تا لقمهای نان برای خانواده خود به دست آورند، آن هم با تنی خسته و کوفته!!
آیا شما به حقوق زندانیان و خانوادهی آنها احترام میگذارید و این واقعیت است که شما زمینه اشتغال را فراهم کردید اما برای چه کسانی؟ با چه منافعی مشغول کار هستند؟ با کدام حقوق امرار معاش کنند و چرا خیلیها در رأی باز دوباره مرتکب جرم میشوند و به زندان بازگردانده میشوند.
لطفاً به خود بیایید و شعور انسانی خود را بیدار کنید که این روزها تغییر میکنند و روز سیاه و خفت برای شما میماند.
امضا کنندگان:
نجیب الرحمن رئیسی، منصور قلندرزهی، علی اصغر امیری، محمدعلی آذر، داوود عزیزی، صوفی چاکری، علیرضا بمپوری، محمود کلکلی، اسحاق کلکلی، عابد بمپوری، عبدالخالق جفادار شاهوزهی، آیت الله نوتی زهی، درمحمد شه بخش، اسماعیل شه بخش ، عبدالباسط دهانی، عبدالامیر کیازهی، نورالدین کاشانی، مولوی امان الله بلوچ زهی، مولوی عبدالرحیم کوهی، مولوی محمد خالد شباب زهی، حمزه ریگی، حسن دهواری، الیاس اندرزهی، جاوید دهقان، امید ایمانی، عبدالحمید بلوچ زهی ، میثم چندانی، بشیراحمدحسین زهی، صابر عبقری، عبدالعزیز ستوب، مولود ستوب، هاشم زردکوهی، ادریس جمشید زهی، ابوبکر رستمی، سجاد بلوچ، عطا الله هوت، عبدالحمید هوت، عبدالوحید هوت، زبیر هوت
زندانیان سیاسی زندان مرکزی زاهدان
۲۱ تیر ۱۳۹۷”
بدون نظر
نظر بگذارید