خبرگزاری هرانا – بنابر گزارشات دریافتی از زندان تهران بزرگ، زندانیان این زندان با کمبود جدی آب، قطع گسترده آب گرم و نقض سیستماتیک حقوق اولیه بهداشتی مواجه هستند؛ وضعیتی که همزمان با بحران کم‌آبی در تهران، تبعات آن بر زندانیان تحمیل شود.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، طی هفته‌های اخیر وضعیت آب و بهداشت در تیپ سه زندان تهران بزرگ در شرایطی حاد قرار گرفته است.

بر اساس اظهارات منابع آگاه، آب گرم به‌طور کامل طی چند روز متوالی قطع بوده و زندانیان هیچ امکان اولیه برای استحمام مناسب نداشته‌اند. قطع آب شبانه که اغلب از حدود ساعت ۱۱ یا ۱۲ شب آغاز شده و تا شش یا هفت صبح ادامه دارد، موجب شده استفاده از سرویس‌های بهداشتی عملاً غیرممکن شود و بوی نامطبوع و شرایط غیربهداشتی در بندها گسترش یابد.

از سوی دیگر، تعداد محدود حمام‌ها و خرابی بخشی از آنها همراه با فشار جمعیتی بالا، امکان رعایت حداقل استانداردهای نظافت فردی را از زندانیان سلب کرده است. گزارش‌ها حاکی است زندانیان برای تعمیر دوش‌ها و شیرآلات حمام ناچار به صرف هزینه‌های شخصی شده‌اند، زیرا تعمیرات اساسی از سوی مسئولان زندان انجام نمی‌شود. در کنار این موارد، کیفیت آب شرب نیز نامطلوب توصیف شده و زندانیان می‌گویند حتی پس از جوشاندن آب، میزان املاح به حدی بالاست که آب قابل مصرف نیست و ناچارند تنها از آب معدنی استفاده کنند.

بخش دیگری از گزارشات دریافتی نشان می‌دهد زندانیان با مشکلات متعدد ناشی از نبود رسیدگی مناسب به وضعیت افراد دارای بیماری‌ یا محدودیت جسمی روبه‌رو هستند. در حالی که اشاره‌ها معمولاً به نمونه‌های مشخص صورت می‌گیرد، منابع تأکید دارند این موارد صرفاً مثال‌هایی از یک بی‌توجهی گسترده و سیستماتیک به نیازهای زندانیانی است که به مراقبت بیشتر نیاز دارند. به گفته آنان، زندانیان با مشکلات حرکتی یا بیماری‌های قلبی نیز همچون دیگر زندانیان مجبور به حضور روزانه در محوطه برای آمارگیری هستند، در حالی که شرایط جسمانی‌شان چنین رفت‌وآمدهایی را دشوار و آسیب‌زا می‌سازد.

قطع آب گرم و سرد، ضعف رسیدگی بهداشتی، نبود مدیریت مناسب در کنترل جمعیت و بی‌توجهی به وضعیت زندانیان آسیب‌پذیر، همگی در حالی گزارش می‌شود که بحران کم‌آبی در استان تهران نباید بهانه‌ای برای سلب حقوق اولیه زندانیان باشد. این افراد به دلیل محدودیت‌های محیط زندان و ناتوانی در پیگیری حقوق خود، نخستین گروهی هستند که تحت فشار ناشی از سوءمدیریت و کمبود منابع قرار می‌گیرند، در حالی‌ که طبق استانداردهای حقوق بشری، دسترسی به آب سالم، امکان استحمام و بهداشت فردی از حقوق غیرقابل سلب تمامی افراد بازداشت‌شده محسوب می‌شود.

این گزارش‌ها همچنین از نبود رسیدگی مؤثر به شکایات زندانیان حکایت دارد. به گفته منابع، لیست مشکلات هر هفته به مسئولان ارائه می‌شود اما این گزارش‌ها بدون اقدام مؤثر باقی می‌ماند و تنها بازدیدهای مقطعی از سوی بخش‌های مختلف زندان انجام می‌شود که به بهبود وضعیت منجر نشده است.

زندان تهران بزرگ در سال‌های گذشته نیز بارها به دلیل نبود امکانات کافی بهداشتی، کمبود آب، تراکم جمعیت و بی‌توجهی اداری مورد گزارش قرار گرفته است. مطرح شدن دوباره چنین مشکلاتی نشان می‌دهد روند رسیدگی و اصلاح ساختاری در این مجموعه همچنان ناکارآمد است و حقوق اولیه جمعیتی بزرگ از زندانیان در معرض نقض مستمر قرار دارد.

در تیرماه سال جاری، در پی حملات هوایی اسرائیل به زندان اوین، زندانیان سیاسی به زندان تهران بزرگ منتقل شدند و با مشکلاتی مانند تراکم جمعیت، کمبود آب سالم و عدم تفکیک جرائم مواجه بودند. بابک دادبخش، زندانی سیاسی محبوس در این زندان نیز با نگارش نامه‌ای خطاب به رئیس قوه قضاییه، نسبت به شرایط نامناسب این زندان در حوزه‌های مختلف از جمله فساد مالی، فقدان خدمات درمانی و بهداشتی، محدودیت‌های شدید رفاهی و فرهنگی، و نیز سوءاستفاده‌ از موقعیت‌های مدیریتی خبر داده بود.