خبرگزاری هرانا – زندانیان محبوس در زندان خورین ورامین با مشکلات متعددی در زمینه های گوناگون روبرو هستند. در هر کدام از بندهای این زندان تنها ۲۰۰ تخت موجود است، اما هم‌اکنون با ازدحام سه برابری جمعیت مواجه شده است. در گزارش پیش رو به گوشه ای از مشکلات این زندان از جمله کف خوابی، قطع مکرر آب، شرایط نامناسب بهداشتی و شیوع حشرات موذی همچون شپش پرداخته شده است. رفع این مشکلات علی‌رغم درخواست های متعدد زندانیان تاکنون با بی توجهی مسئولان زندان مواجه بوده است.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، زندانیان محبوس در زندان خورین ورامین با مشکلات متعددی در زمینه های گوناگون روبرو هستند.
یکی از کارکنان سابق این زندان، در رابطه با وضعیت نگهداری زندانیان در سالن و بندهای زندان مذکور به هرانا گفت: “زندان از نظر ظرفیت به‌شدت با استانداردهای لازم فاصله دارد. ازدحام بیش از حد زندانیان و کوچکی اتاق‌ها باعث شده بسیاری از آن‌ها ناچار به خوابیدن روی زمین (کف خوابی) شوند. در هر بند تنها ۲۰۰ تخت موجود است، در حالی که جمعیت برخی بندها تا سه برابر ظرفیت افزایش یافته است.”
یکی از زندانیان در مکالمه ای که با خانواده خود داشته اعلام کرده که نبود تهویه مناسب، کمبود جدی حمام و امکانات بهداشتی در فصل گرما، شرایط را برای زندانیان طاقت‌فرسا کرده است. او با تاکید بر وخامت وضعیت بهداشت در بندها افزوده است: “در حال حاضر، شپش به‌صورت گسترده در زندان شیوع پیدا کرده؛ به‌گونه‌ای که عملاً در برخی بندها شپش‌ها جولان می‌دهند و هیچ رسیدگی موثری برای مقابله با آن انجام نمی‌شود.”
یکی از زندانیانی که به‌تازگی از این زندان آزاد شده نیز توضیح داد: “ظرفیت زندان حدود ۱۰۰۰ نفر است، اما اکنون بیش از ۲۲۰۰ نفر در آن نگهداری می‌شوند. در اندرزگاه‌های ۹ و ۱۰، در هر بند بین ۶۵۰ تا ۷۰۰ نفر و در اندرزگاه‌های ۷ و ۸، بین ۳۵۰ تا ۴۰۰ نفر جای داده شده‌اند؛ در حالی که هر بند تنها برای ۲۰۰ نفر با ۲۰۰ تخت طراحی شده است. در برخی اتاق‌ها تنها ۱۵ تخت وجود دارد، و در اتاق‌های بزرگ‌تر نیز ۱۸ یا ۲۴ تخت تعبیه شده، اما گاه تا ۱۷۰ زندانی در یک اتاق نگهداری می‌شوند. فشار جمعیت به‌حدی‌ست که پدیده‌هایی مانند اجاره یا خرید و فروش تخت توسط وکیل بند یا زندانیان دیگر، کاملاً رواج یافته است.”
بر اساس اطلاعات دریافتی هرانا، آب زندان خورین روزانه در دو تا سه نوبت قطع می‌شود که اغلب در ساعات میانی روز رخ می‌دهد. قطعی‌ها معمولاً ظهرها حدود دو ساعت و عصرها حدود یک ساعت به طول می‌انجامد. این وضعیت در گرم‌ترین ساعات روز اتفاق می‌افتد، زمانی که زندانیان بیش از هر زمان دیگری به آب برای استحمام و رعایت بهداشت نیاز دارند. نبود تجهیزات خنک‌کننده در بندها نیز این شرایط را وخیم‌تر کرده و زندگی زندانیان را در گرمای طاقت‌فرسای ورامین با دشواری‌های جدی مواجه ساخته است.
یکی از نزدیکان یک زندانی ساکن در این زندان، درباره کمبود خدمات بهداشتی گفت: “در هر بند تنها ۹ حمام و ۱۰ سرویس بهداشتی وجود دارد که به‌هیچ‌وجه پاسخگوی نیاز زندانیان نیست. افراد برای استفاده از آن‌ها ناچارند مدتها در صف منتظر بمانند. همچنین، اقلام بهداشتی که ماهانه به هر زندانی داده می‌شود، تنها شامل یک شامپو، یک ژیلت و یک بسته پودر لباسشویی است که در برابر نیازهای هر فرد، ناکافی‌ست.”
به گفته این منبع مطلع، کیفیت غذا، به‌ویژه نان، نامناسب و غیراستاندارد گزارش شده است. نیمی از زندانیان ناچارند خوراک روزانه خود را از فروشگاه داخلی زندان تهیه کنند؛ فروشگاهی که قیمت اجناس آن به‌طور متوسط حدود ۳۰ درصد بالاتر از قیمت‌های بیرون از زندان است. موضوعی که فشار مالی مضاعفی را به خانواده‌های زندانیان تحمیل کرده است. آب آشامیدنی زندان نیز از چاه تأمین می‌شود که به دلیل کیفیت پایین، موجب بروز مشکلاتی از جمله سنگ کلیه در میان زندانیان شده است.
یکی از کارکنان پیشین این زندان در گفت‌وگو با هرانا درباره کمبود رسیدگی پزشکی گفت: “پزشک بهداری تنها صبح‌ها حضور دارد و بیمارانی که به درمان فوری نیاز دارند، اغلب بدون رسیدگی رها می‌شوند. در این زندان موارد متعددی از فقدان رسیدگی پزشکی و حتی مرگ زندانیان بر اثر عدم درمان مناسب مشاهده شده است. رفتار خشن و تحقیرآمیز از سوی برخی مأموران زندان نیز به‌صورت روزمره گزارش می‌شود. مسئولان معمولاً در برابر اعتراض‌ها سکوت می‌کنند و تنها در زمان بازدید ناظران، وضعیت ظاهری بندها را به‌طور موقت سامان می‌دهند.”
بدون نظر
نظر بگذارید