خبرگزاری هرانا – در پی بسته شدن دو گرمخانه در ملارد و شهر قدس، شماری از افراد بی سرپناه شدند. مدیر عامل موسسه‌ کاهش آسیب ،”نور سپید هدایت”، با اشاره به این موضوع گفت که وظیفه ذاتی یک سری از دستگاه‌ها ارائه خدمات به افراد بی خانمان است اما این وظیفه هیچوقت در اولویت دستگاه‌های مذکور قرار ندارد. وی ۳۰ درصد افراد بی خانمان را آسیب‌دیدگان اجتماعی بویژه زنان می‌داند که به دلیل فقر و مشکلات اجتماعی دیگر، خانه و سرپناهی برای زندگی ندارند و به اجبار در خیابانها به سر می برند.

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از رویداد، سپیده علیزاده مدیرعامل موسسه کاهش آسیب نورسپید هدایت، از بسته شدن دو مرکز نگهداری افرد بی سرپناه در ملارد و شهر قدس و آوارگی شمار زیادی مددجو از جمله ۲۰ زن بی خانمان در این مراکز خبر داد.

وی در این خصوص گفت: هرساله با شروع فصل زمستان تلاش در جهت پناه دادن به افراد بی خانمان صورت می‌گیرد، اما این اقدامات ناکافی است و مسئولین باید چند ماه قبل از شروع سرما، پیش‌بینی‌های لازم را انجام داده و تمهیدات درخور را در این زمینه فراهم کنند.

سپیده علیزاده افزود: شمار زیادی افراد آسیب‌دیده در سطح شهر و کشور هستند که به هر دلیلی پناه، خانه و خانواده ندارند و با فرا رسیدن فصل زمستان، نیاز به حمایت اجتماعی دارند. به جز مسئولیت اجتماعی که سازمان‌ها برای حمایت از این افراد دارند، وظیفه ذاتی یک سری از دستگاه‌ها است که به این افراد خدمات ارائه دهند، اما این وظیفه ذاتی همانند جان این افراد هیچوقت در اولویت قرار ندارند.

مدیر عامل موسسه‌ کاهش آسیب، نور سپید هدایت ادامه داد: در تهران که پایتخت بوده و پیش‌بینی می‌شود که اوضاع نسبت به سایر نقاط کشور بهتر باشد، وضعیت افراد بی سرپناه و کارتن‌خواب بحرانی است و پیش بینی می‌شود اوضاع در دیگر شهرها بسیار نامناسب‌تر باشد. به گفته وی شهرستان‌های اطراف تهران فاقد خوابگاه و سرپناه برای افراد کارتن‌خواب و به‌ویژه زنان بی‌خانمان هستند، به این دلیل که معتقدند تعداد زنان کارتن‌خواب کمتر است.

وی تصریح کرد: سال گذشته یک موسسه مربوطه در شهرستان ملارد تعطیل شد و ۲۰ زن مددجو  به مرکز ما منتقل شدند. این افراد تقریبا یک هفته در مرکز ما ماندند و بعد به همان جایی بازگشتند که زندگی و کسب و کار و پاتوقشان بود. تنها اتفاقی که در این میان افتاد این بود که سرپناهشان از آن‌ها گرفته شد و تا جایی که ما خبر داریم یکی دو نفر از آن‌ها فوت کردند و مابقی هم به بدترین شکل ممکن زندگی می‌کنند، در واقع زندگی می‌کنند تا بمیرند.

وی گفت: چند ماهی است که قلعه حسن خان نیز در شهرستان قدس خوابگاه مردانه‌اش را تعطیل کرده است، این در حالی است که باید خوابگاهی را جایگزین آن کنند. از سوی دیگر آمار افراد دارای اعتیاد و کارتن‌خواب‌های این منطقه نه تنها کم نیست بلکه قابل توجه است. اکنون این مددجویان بی ‌سرپناه سرگردان شده‌اند و قطعا با ادامه این شرایط میزان آسیب‌دیدگی آن‌ها نیز بیشتر شده و بر عمق ته‌خطی بودنشان افزوده می‌شود.

سپیده علیزاده خاطرنشان کرد: ۳۰ درصد از افراد کارتن‌خواب، هیچگونه اعتیادی ندارند و تنها آسیب‌دیدگان اجتماعی هستند که بی‌سرپناهند. به‌ویژه در میان زنان این آمار بیشتر است.

وی درباره تفاوت میان آسیبی که کارتن‌خوابی به افراد فاقد اعتیاد نسبت به افراد داری اعتیاد می‌زند، اظهار کرد: در نبود مراکز و سرپناه‌های اقامتی میان مدت یا همان گرمخانه‌ها و شلترها، کارتن‌خواب مجبور می‌شود وارد پاتوق‌ها شود. طبعا هر پاتوق چوبدار و صاحب پاتوق هم خواهد داشت یعنی فردی که از پاتوق و افراد داخل پاتوق حمایت می‌کند و قوانین خود را میان آن‌ها اجرا می‌کند. پاتوق در این شرایط شکل می‌گیرد.

این فعال حوزه آسیب‌های اجتماعی تصریح کرد: ماجرا برای زنان کارتن‌خواب فاقد اعتیاد متفاوت‌تر است چرا که وقتی اعتیاد نداشته باشد، زودتر وی را می‌برند، به هر دلیلی که از خانه و کاشانه خود بیرون آمده باشد مشتری‌های بیشتری دارد و آدم‌های بیشتری به او مراجعه می‌کنند تا او را جذب گروه‌های بزهکار در حوزه‌های مختلف کنند. شاید یک مرد بتواند یک شب را کنار ساختمانی بخوابد، اما زن‌ها در بهترین حالت مجبورند زیر لاستیک ماشین‌ها بخوابند یا درجا‌هایی که کمتر در مقابل دید باشند.

علیزاده هشدار داد: سازمان‌ها مسئولیت حوزه کارتن‌خوابی را بر گردن یکدیگر می‌اندازند و دقیقا به دلیل عدم وجود متولی مشخص در خوابگاه‌ها، زنان را در یک شهرستان جمع می‌کنند و آن‌ها را به میدان شوش تهران می‌آورند.