خبرگزاری هرانا – زندانیان واحد ۲ که به‌دلیل اتهامات مربوط به مواد مخدر به اعدام محکوم شده‌ و یا در انتظار صدور حکم اعدام بسر می‌برند، از روز دوشنبه دهم آذر ماه تا یک‌شنبه ۱۶ آذر ماه در اعتراض به چند برابر شدن اعدام طی هفته‌های اخیر دست به اعتصاب غذا زدند.

در زیر نامه جمعی زندانیان واحد ۲ زندان قزلحصار که در اختیار خبرگزاری هرانا قرار گرفته است را می‌خوانید:

«به نام خداوندی که جان را سرمایه حیات آفرید»

روز نوزدهم آذرماه مصادف با ۱۰ دسامبر روز جهانی حقوق بشر می‌باشد، ما زندانیان واحد ۲ ندامتگاه قزل حصار کرج که بیش از ۱۰۰۰ نفر از ما حکم اعدامشان تأیید و منتظر اجرای حکم نا‌عادلانه اعدام می‌باشیم با انتشار این بیانیه با زبانی ساده و بدون اغراق از مقام معظم رهبری، ملت ایران، سران سه قوه و جامعه جهانی درخواست حمایت و مجالی دوباره برای ادامه حیات و بازگشت به کانون خانواده و جبران اشتباهات گذشته خود را داریم.

آیا مگر این است که جان اولین و والا‌ترین نعمت خداوند بخشنده و سفارش شده در دین اسلام و قرآن می‌باشد، پس چگونه با اجرای مجازات ناعادلانه اعدام ظرف یک چشم بهم زدن آن را سلب می‌نمایید؟!!!

آیا حقیقتاً با وضع مجازات اعدام توسط قانون گذار در راستای مبارزه با موادمخدر در کشور و با افزایش تعداد افراد اعدام شده به جرم قاچاق موادمخدر در چند سال گذشته، جامعه از لوث وجود اعتیاد و معتادین پاک شده و آیا پاک کردن صورت مسئله از طریق مجازات اعدام از سر تفریط، چشم بر این موضوع بستن نیست که حکومت نباید مسئولیت خود در زمینه اصلاح جامعه و مجرمان برعهده مجرمان جرایم مواد مخدر و همچنین خانواده‌های بی‌سرپرست این مجرمان و یا به نوعی می‌توان گفت کشته شدگان ناشی از اجرای حکم مجازات اعدا م جرایم مواد مخدر که اکثراً حتی کوچک‌ترین سابقه کیفری نه در زمینه جرایم مواد مخدر و نه در سایر جرایم را نداشته‌اند، قرار داده است و آیا مگر آن است که هدف از اجرای مجازات اصلاح مجرمان می‌باشد، آیا با اجرای مجازات اعدام مجرمی باقی می‌ماند که اصلاح گردد؟!!!
آیا واقعاً جامعه به این نتیجه رسیده ‌که نجات جامعه از بلای مواد مخدر در گرو گرفتن حق زندگی از مجرمان مواد مخدر و نابودکردن زندگی سایر اعضای خانواده‌های این محکومان می‌باشد و مجازات اعدام به جز ترویج حس منفی انتقام جویانه و خشونت در جامعه چه تأثیر مثبت دیگری خواهد داشت و چند صد نفر باید اعدام شوندکه نا‌کارآمد بودن این مجازات اثبات گردد؟!!!

آیا اشد مجازات‌ها، یعنی اعدام که با هدف احتمالاً کاهش جرم به دلیل عبرت آموزی دیگران بوده است، اصلاً توانسته و یا به بیان دیگر تا چه حد توانسته است از میزان قاچاق و تعداد قاچاقچیان بکاهد و هدف قانون گذار از وضع و اجرای این مجازات نا‌عادلانه محقق شده است؟!!!

آیا علاج جامعه از معزل مواد مخدر با بی‌سرپرست کردن زنان جوان و کودکان خردسال و داغدار نمودن مادران و پدران با قلع و قمع نمودن ثمره زندگیشان با اجرای مجازات اعدام که منجر به بروز انواع زمینه‌های فقر و فحشاء و معظلات و مشکلات روحی و روانی و همچنین عقده‌های درونی که با هدف انتقام از جامعه در سایر اعضای خانوداه محکومان به اعدام بروز می‌یابد، محقق گردیده است؟!!!

آیا تا کنون ریشه یابی در زمینه‌های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، خانوادگی، محیطی و… صورت گرفته است که تا چه حد این زمینه‌های در افزایش جرائم موادمخدر دخیل بوده و آیا غیر آن است که عموماً افراد واسطه که عدم آگاهی و یا نیازهای اقتصادی، آن‌ها را به ورطه اعمال مجرمانه کشانده است به مجازات سنگین اعدام رسیده‌اند و آیا بدون اصلاح زیر ساخت‌های اقتصادی و امنیتی کشور با مجازات اعدام می‌توان به هدف علاج جامعه از اعتیاد و جرایم مواد مخدررسید؟!!!

نمی‌توان انکار نمود که نه وضع قوانین بی‌رحمانه همچون اعدام و نه بی‌تفاوتی و رهاسازی، هیچکدام به نفع درمان اعتیاد در کشور و باعث کاهش آن نمی‌گردد.

آنچه مسلم است، هیچ یک از ما محکومان به مجازات اعدام در جرایم مواد مخدر از کرده خویش خرسند نمی‌باشم و با دست‌های بسته و ابراز ندامت و پشیمانی از همه کسانی که این بیانیه را مطالعه می‌کنند درخواست عفو و رحمانیت ربوی و نگاهی واقع بینانه‌تر به این مجازات ناعادلانه داریم.

ما ازمقام معظم رهبری و روسای سه قوه استدعا داریم؛ فرصت زندگی مجدد برای جبران گذشته در کنار خانواده‌هایمان و ادامه حیات با لغو مجازات ناکارآمد اعدام برای اینجانبان فراهم نمایید.

به امید روزی که با لغو مجازات ناعادلانه اعدام فرصت تولدی دیگردر جهت جبران گذشته تلخ برای خود، خانواده و جامعه‌مان مهیا گردد و خنده را بر لبان پدران و مادران زحمت کش، همسران وفادار و کودکان معصوم خود ببینیم.

اسامی امضاء کنندگان نزد خبرگزاری هرانا محفوظ است اما به دلیل تعداد زیاد انتشار آن ممکن نبود