خانه  > slide, اقلیت های دینی  >  پاسخ یک شهروند بهایی به سئوال کمیسیون اصل نود مجلس

پاسخ یک شهروند بهایی به سئوال کمیسیون اصل نود مجلس

خبرگزاری هرانا – ظرف روزهای گذشته نماینده ای از کمیسیون اصل نود مجلس شواری اسلامی در تماس با یک شهروند بهایی، پرسیده است که چرا حرفه «عینک سازی» بین شهروندان بهایی طرفدار زیادی دارد؟ این شهروند در نامه ای سرگشاده با بیان اینکه مغازه عینک سازی اش از ۹ سال پیش پلمب شده، به شرح این پرسش و پاسخ و بیان محدودیت های پیروان جامعه بهایی در تحصیل و انتخاب شغل پرداخته است.

متن کامل این نامه را در ادامه به نقل از هرانا بخوانید؛

“چند روز پیش از کمیسیون محترم اصل نود مجلس شواری اسلامی با بنده تماس گرفتند و دو تا سوال از بنده کردن که جا داره یکیشو که مربوط به عینک سازان بهائی ایران است و برای آن‌کمیسیون محترم شبه ایجاد کرده بود عرض کنم.

سوال شد که چرا حرفه ی عینک سازی اینقدر در بین بهائیان ایران طرفدار دارد؟

بنده در پاسخ به این سوال دو دلیل را بیان نمودم؛

۱- وارد کننده علم اپتیک و عینک و عدسی به ایران توسط دو برادر بهائی در حدود ۹۰ سال پیش از اروپا به ایران بوده است که بطبع شاگردان و کارمندان آن دو جوان در طول مدت کارشان بهائیان بوده اند و آن شاگردان بهائی نیز بعد از یادگیری از آن علم نوپا در ایران بطور مستقل به این حرفه پرداخته اند و به این ترتیب بطور طبیعی تعداد شهروندان بهائی در این رشته افزایش چشمگیری در دوره قبل از انقلاب داشته است.

۲- دلیل دوم و مهمتر که مربوط به دوره پس از انقلاب بوده و در واقع باعث رشد بیشتر داوطلبین بهائی به این رشته شده است.

بطور مثال بنده در سن ۱۸ سالگی مشتاق بودم که در یک رشته مهندسی در دانشگاه ادامه تحصیل بدهم ولی بدلیل تبعیضی که برای بهائیان برای ادامه تحصیل در مراجع عالی وجود دارد از ادامه تحصیل در رشته مورد علاقه ام بازماندم.

در آن سالها بخاطر تبلیغات سوئی که بین مردم ایران بر علیه بهائیان بشدت افزایش یافته بود شاگردی کردن در بین کارفرمایان مسلمان که در حرفه های دیگری فعالیت داشتن نیز بسیار سخت بوده است.

در آن سالهای جوانی بنده، در واقع دو شغل را حق انتخاب داشتم یکی شغل پدری که علاقه ای به آن نداشتم و دیگری حرفه عینک سازی که در محلمان یک مغازه ی عینک سازی بود که صاحبش بهائی و نیاز به شاگردی داشت و بنده در بین این دو شغل محدود بناچار حرفه عینک سازی را انتخاب نمودم و عینک ساز شدم.

بسیاری از شهروندان بهائی را میشناسم که بعد از انقلاب از شغلهایشان اخراج و به اصطلاح پاکسازی شدند و در آن‌ زمان ها متاهل و دارای فرزند، که نیاز شدیدی به امرار معاش داشتند و توسط حمایت عینک سازان بهائی به این شغل نیز روی آوردند.

در واقع تمام جوانان بهایی ایرانی بخاطر تبعیض منع حضور در دانشگاه، محروم از رسیدن به حرفه مورد علاقه خودشان می باشند و از کلیه ی شغلهای دانشگاهی محروم شده اند و برای انتخاب شغل بسیار محدود میباشند و تحت این شرایط محدود نیز وزارت اطلاعات باز شرایط را برای انتخاب شغل برای شهروندان بهائی محدود تر نموده است و از شغلهایی مثل سوپر مارکت، رستوران، اغذیه و نمونه های دیگر بهائیان را منع و محروم کرده است که حق اشتغال به آنها را هم ندارند.

حال تصور کنید با این محدویتهای فراوانی که برای شهروندان بهائی برای انتخاب شغل مورد علاقه خودشان در ایران ایجاد شده است، آنها مانند بنده چند گزینه شغلی برای انتخاب و امرار معاش خواهند داشت؟

طرح‌ این سوال که چرا اکثر شهروندان بهائی در ایران دنبال حرفه عینک سازی میروند بنظرتان صحیح است؟

شما اجازه بدهید تا بنده و امثال بنده وارد دانشگاه شویم و دنبال حرفه مورد علاقه مان برویم تا آن موقع ببینید فردی از بهائیان مایل است در این زمان عینک ساز بشود یا خیر؟

همانطور هم که مطلع میباشید باز شرایط نیز برایمان سخت تر و محدودتر شده و محل کسب عینک سازی بنده حدود ۹ سال است که در شهرستان نظراباد پلمب شده.

حال بفرمایید که ما چه شغلی را برای امرار معاش انتخاب نماییم؟

یک شهروند بهایی”

*هویت نویسنده نزد خبرگزاری هرانا محفوظ است

مطالب مرتـبط

بدون نظر

نظر بگذارید