خبرگزاری هرانا – چهار زندانی در شهرهای مختلف از جمله تهران، نیشابور و دامغان که پیشتر از بابت اتهام قتل به اعدام محکوم شده بودند، با اعلام رضایت اولیای دم از چوبه‌دار رهایی یافتند.

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از میزان، یک زندانی در دامغان از اعدام نجات یافت.

رئیس‌کل دادگستری استان سمنان در این خصوص گفت: این محکوم‌ از سال ۱۳۹۶ به اتهام قتل عمد در حبس بود. حکم اعدام وی نیز صادر شده بود و در آستانه‌ اجرای مجازات قرار داشت.

محمدصادق اکبری افزود: نهایتاً با تلاش‌های مجموعه قضایی استان و همراهی اولیای دم، اجرای حکم اعدام متوقف شد. اولیای دم از اجرای اعدام صرف‌نظر کردند و به این ترتیب، متهم از چوبه دار نجات یافت.

این مقام قضایی در پایان اعلام کرد که این پرونده هشتمین مورد گذشت از اعدام در استان سمنان طی سال جاری بوده و در چارچوب یک پویش مذهبی صورت گرفته است.

یک زندانی در تهران از اعدام رهایی یافت

به گزارش رویداد ۲۴، در اردیبهشت‌ سال ۱۳۹۹، در شهرک ولیعصر تهران زنی ۷۹ ساله به قتل رسید. فرد متهم به قتل، برادرزاده او بود که بازداشت شد و به قتل عمه‌اش اعتراف کرد. او گفت انگیزه این اقدام سرقت طلا و جواهرات بوده و با ضربات ماهیتابه به سر مقتول، او را به قتل رسانده است. متهم در دادگاه کیفری یک استان تهران محاکمه و به اعدام محکوم شد.

این متهم به قتل، چند روز قبل جهت اجرای حکم اعدام پای چوبه دار رفته بود. اما اولیای دم، در آخرین لحظات از اجرای حکم منصرف شدند و به او مهلت دوباره دادند. به این ترتیب این زندانی از مجازات اعدام نجات یافت.

رهایی یک زندانی از اعدام در نیشابور

به گزارش ایرنا، رییس زندان نیشابور گفت: یک زندانی محکوم به اعدام، در جریان یک پویش مذهبی و با رضایت اولیای دم، از مجازات اعدام نجات یافت.

حمیدرضا باقریان افزود: این زندانی با هویت اختصاری «محمد پ.» از سال ۱۳۹۹ به اتهام قتل عمد در زندان محبوس بود. وی با دستور مراجع قضایی به اعدام محکوم شده بود.

بنا بر این گزارش، با مداخله کمیته صلح و سازش زندان و رایزنی ریش سفیدان منطقه، اولیای دم با عفو متهم موافقت و از اجرا شدن حکم اعدام وی صرف‌نظر کردند.

رهایی یک زن محکوم به اعدام از چوبه دار

به گزارش همشهری آنلاین، یک زندانی محکوم به اعدام به شرط تهیه جهیزیه پنج عروس نیازمند که از کودکی یتیم شده یا والدین معلول دارند، از چوبه‌دار نجات یافت.

بر اساس این گزارش، در اردیبهشت سال ۱۴۰۰، زن جوانی به مرکز فوریت‌های پلیسی اعلام کرد که همسرش را به قتل رسانده است. مأموران در محل حضور یافتند و در آپارتمانی در طبقه بیستم برجی مسکونی در یکی از شهرهای جنوبی کشور، با جسد مقتول روبه‌رو شدند. زن جوان که حدودا ۳۲ ساله بود، در جریان تحقیقات گفت: رابطه من و همسرم مجید بد نبود. اما مدتی بود شریکش سر او کلاه گذاشته بود و او زیر فشار عصبی بود.

او درباره روز حادثه گفت: صبح امروز یکی دیگر از چک‌های شوهرم برگشت خورد. عصبانی بود و به او گفتم قبلاً گفته بودم شریکت آدم قابل اعتمادی نیست و دعوا میان ما اوج گرفت. مجید از شدت عصبانیت گلویم را گرفت و دستش را روی دهانم گذاشت که همسایه‌ها صدایم را نشنوند. احساس خفگی می‌کردم و دستم به مجسمه روی میز خورد؛ آن را برداشتم و به سرش زدم. قصد کشتن او را نداشتم، فقط می‌خواستم نفس بکشم.

متهم بازداشت شد و به زندان انتقال یافت. او مدتی بعد دردادگاه کیفری پای میز محاکمه رفت و به اعدام محکوم شد. هرچند به حکم اعتراض کرد و پرونده به دیوان عالی کشور ارجاع شد اما قضات مهر تایید بر حکم صادر شده زدند. پدر و مادر مجید نیز حاضر به گذشت نبودند و اجرای حکم، قطعی به نظر می‌رسید. چند روز قبل، آخرین جلسه صلح و سازش پیش از اجرای حکم برگزار شد و متهم تنها درخواست کرد که وصیت‌نامه همسرش که اواسط سال ۹۹ و زمان ابتلایش به کرونا نوشته شده، خوانده شود.

در وصیت‌نامه، مقتول علاوه بر تعیین تکلیف اموالش، نوشته بود: «یک‌سوم اموالم در امور خیریه هزینه شود». او درخواست کرده بود تا هزینه‌های مراسم عزاداری، صرف تامین هزینه جهزیه دختران دم بختی شود که در خانواده بی بضاعت و بی سرپرست بزرگ شده بودند و در آخر، یک‌سوم اموالش به صورت قانونی به نام همسرش منتقل شود. در پایان این وصیت نامه، مجید از همسرش تشکر کرده بود که در روزهای سخت بیماری کرونا در کنار او مانده و با وجود احتمال ابتلای خودش، از او چه در بیمارستان و چه در خانه مراقبت و در تمام آن دوران حمایتش کرده است.

بر اساس این گزارش، محتوای وصیت نامه تأثیر عمیقی بر پدر و مادر مقتول گذاشت و آنها تصمیم به بخشش متهم گرفتند. این بخشش به تهیه جهیزیه پنج عروس نیازمند که از کودکی یتیم شده یا والدین معلول دارند، مشروط شد. به این ترتیب زن جوان از اعدام رهایی یافت و قرار است از لحاظ جنبه عمومی جرم در دادگاه محاکمه شود.