خبرگزاری هرانا – شماری از پرستاران ساکن کرمانشاه، از تاخیر در واریز معوقات از جمله مبالغ تعرفه‌گذاری و اضافه‌کاری انتقاد کردند. از سوی دیگر، کارگران صنایع در شهرستان ساوه، از عدم پرداخت حقوق خود خبر دادند.

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از ایلنا، پرستاران ساکن کرمانشاه از تاخیر در واریز معوقات از جمله تعرفه‌گذاری و اضافه‌کاری انتقاد کردند.

بر این اساس، پرستاران می‌گویند: مبالغ مربوط به تعرفه‌گذاری پرستاری برای برخی از همکاران ما ۹ ماه است پرداخت نشده است. این در حالی است که مبالغ مصوب ناچیز است و این تاخیر بحران معیشتی پرستاران را عمیق‌تر می‌کند.

این پرستاران با بیان اینکه بارها خواستار پرداخت به موقع مطالبات مزدی خود شده اند، افزودند: پرستاران از تبعیض و بی‌عدالتی خسته‌اند، دریافتی بسیاری از ما زیر ۲۰ میلیون تومان است. کار ما بسیار سخت است و در شیفت‌های طولانی شب از پا درمی‌آییم.

مشکلات صنفی کارگران صنایع در ساوه

به گزارش ایلنا، دبیر خانه کارگر ساوه گفت: در ماه‌های اخیر، با تشدید قطعی برق و کاهش ظرفیت تولید، بسیاری از کارگران شهرک صنعتی کاوه و واحدهای اطراف، یا با افت شدید درآمد مواجه شده‌اند یا ناچار به ترک کار شده‌اند.

داوود میرزایی، با اشاره به تغییر در شیفت‌های کاری افزود: در سال‌های گذشته به‌دلیل کمبود نیروی انسانی، بیشتر کارخانه‌ها با شیفت‌های دوازده‌ساعته فعالیت می‌کردند و کارگران نیز بر اساس همان اضافه‌کاری‌ها برنامه مالی زندگی خود را تنظیم کرده بودند. اما اکنون، بسیاری از کارفرمایان بدون رضایت کارگران، شیفت‌ها را به هشت ساعت کاهش داده‌اند و در نتیجه میزان اضافه‌کاری و درآمد کارگران به‌شدت کاهش یافته است.

او ادامه داد: در برخی از واحدها، پرداخت حقوق به‌صورت مرحله‌ای و با تأخیر انجام می‌شود. در چنین شرایطی، کارگری که نتواند هزینه‌های زندگی‌اش را تأمین کند، ناچار است از کار انصراف دهد و به مشاغل آزاد روی بیاورد. به همین دلیل، بسیاری از کارگران ترجیح داده‌اند با خودروی شخصی کار کنند یا سراغ کارهای آزاد بروند تا درآمد پایدارتری داشته باشند.

میرزایی با بیان اینکه این روند نوعی «تعدیل نرم و نامحسوس» است، گفت: کارفرما رسماً اخراج نمی‌کند اما با تغییر در مزایا و کاهش شرایط مطلوب کاری، عملاً کارگر را به ترک کار سوق می‌دهد. از سوی دیگر، جایگزین برای نیروهای خارج‌شده نیز در نظر گرفته نمی‌شود و فشار کاری بر نیروهای باقی‌مانده بیشتر می‌شود.

وی در پایان خاطرنشان کرد: تا زمانی که کارگران نماینده‌ واقعی خود را نداشته باشند، مشکلات معیشتی و روند خروج نیرو از کارخانه‌ها ادامه خواهد داشت. حمایت از تشکل‌ها در واقع حمایت از تولید و ثبات نیروی کار است.

بر اساس آمار سالانه مرکز آمار، نشر و آثار مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، در سال ۱۴۰۳، موارد تعویق یا عدم پرداخت حقوق کارگران به مدت دست‌کم ۵۹۲ ماه برای ۱۸,۱۲۱ نفر ثبت شده است. همچنین ۴,۷۶۵ مورد اخراج یا تعدیل، ۵۸۵ مورد بیکاری، و ۴۸۸ ماه نبود بیمه برای ۵۲۵,۵۹۲ کارگر گزارش شده است. علاوه بر این، ۱۱ کارخانه تعطیل شده و ۴,۸۳۵ کارگر در وضعیت بلاتکلیفی قرار دارند.