از فاجعه‌ی اسکله‌ی رجایی بندرعباس تا متروپل و پلاسکو، آن‌چه پیوسته تکرار می‌شود نه‌فقط مرگ، که غیبت کامل یک نظام ایمنی مؤثر است. در بسیاری از پروژه‌ها، سیستم مدیریت اچ‌اس‌ای (HSE) نه‌تنها ناکارآمد، بلکه عملاً غایب است. این‌بار اما، در کنار بی‌تدبیری، چیزی که بیش از همه دردآور بود، کاهش توجه عمومی به این فاجعه و سوگ جمعی حاصل از آن بود.

با توجه به فاجعه‌ی بندر رجایی بندرعباس و ضایعه‌ی انسانی رخ‌داده، ماهنامه‌ی خط صلح در پرونده‌ی ویژه‌ای با عنوان «سوگ بندر» به بررسی این حادثه از زوایای گوناگون پرداخته است.

در همین راستا، خط صلح با کیهان مویدی، رئیس پیشین آتش‌نشانی منطقه‌ی ویژه‌ی اقتصادی پارس جنوبی، به گفتگو نشست تا از منظر تخصصی ایمنی کارگاه‌ها، الزامات قانونی، و نواقص چشمگیر در گمرک بندر رجایی، این فاجعه را تحلیل کند. آقای مویدی که از صاحب‌نظران حوزه‌ی اچ‌اس‌ای نیز هست، در بخشی از گفتگو با خط صلح گفت: « چیزی که دیده شد، یعنی به عبارتی یک لحظه آن جرقه‌ای که ایجاد و دود نارنجی رنگی که متصاعد شد، متخصصین آتش‌نشانی خیلی سریع متوجه می‌شوند که این ماده، شیمیایی بوده نه مواد نفتی. به هر حال ماده‌ی شیمیایی خطرناکی وجود داشته که به اصطلاح، به محض این که جرقه ایجاد می‌شود آتش‌سوزی اتفاق می‌افتد و چون در مجاورتش کالای خطرناک وجود داشته، انفجار شکل می‌گیرد و متأسفانه حادثه‌ی ناگوار اتفاق می‌افتد.»

خط صلح همچنین در گفتگویی دیگر با غلامرضا جمشیدیها، رئیس پیشین دانشکده‌ی علوم اجتماعی دانشگاه تهران، به بررسی تفاوت معنادار در نحوه‌ی سوگواری برای قربانیان این فاجعه پرداخت. این جامعه‌شناس، درباره‌ی کاربرد اصطلاحاتی چون «تصعید شدن» برای افراد مفقود و معنای چنین عباراتی در چهارچوب ادبیات قدرت گفت که این نوع ادبیات نشان از بی‌توجهی و عدم مسئولیت‌پذیری دارد.

این شماره همراه است با مطالب و اظهارنظراتی از: سینا یوسفی، فاران فنائیان، الهه امانی، مینا جوانی، مهدی عنبری، موسی برزین، سارا قنواتی، آذر طاهرآبادی، فرشته گلی، روزبه بوالهری، احمد علوی، پدرام تحسینی، مهدی روزبهانی، علی کلائی، رضا هریسی، امید اقدمی، نوید جوهری، پروانه احمدی و جمعی دیگر از فعالان حقوق بشر.

https://www.peace-mark.org/wp-content/uploads/2025/05/169.pdf

وبسایت خط صلح:

در این شماره می‌خوانید: